Geduld is een schone zaak...

Mijn geduld raakte bijna op.
Na een hele week, 7 lange dagen, nog geen spoor van dat gene wat een verblijf zo aangenaam maakt.
Helemaal niets. Nada. Nopes.
Normaal zijn ze vrij vlot met deze oplossing, waarschijnlijk omdat zij bang zijn dat ik ontsnap.
Het was bijna zover, de ontsnappingsstrategie was al bedacht en voorbereid.
Totdat mijn deur vanmorgen open ging. (Dat moet je een beetje in slow-motion zien, puur voor het effect)
Vandaag dames en heren... Vandaag ben ik gezegend met iets dat uit de hemel komt...
(Ahum, oke ik kan zo door voor scriptschrijver van Romeo&Juliet)
Nee het is geen Starbucks, (al komt het wel in de buurt) en het zijn ook geen Cootjes, want die hebben ook weekend.
Het is... het is.... een g.o.d.d.e.l.i.j.k.e MANNELIJKE verpleger.
Nee, hij is duidelijk geen homo (dat herken ik meteen) en nee het is ook geen oude rot in het vak.
Gewoon van mijn leeftijd. En guess wat? Hij heeft gewerkt voor EEN huisartsenpost.
Je begrijpt dus waar onze gesprekken over gaan. Werk, werk oh en privé.
Ik heb uiteraard zijn voornaam, maar verder nog geen aanknopingspunten. Werk aan de winkel dus.
Het enige wat ik zag, waren blauwe ogen. Maar zoek jij maar eens een Fikkie, met blauwe ogen op Facebook. On-mogelijk dus! Nouja, heb ik in elk geval weer wat te doen hier...
Normaal gesproken zet ik zelf mijn pomp goed, nadat de antibiotica is ingelopen.
Je begrijpt dat ik ineens niet meer weet hoe dat moet, en dus 'mijn' verpleger bel...

Oke, genoeg gezwijmeld. Tijd voor medische zaken.
Er is een probleem, gezien ik geïsoleerd moet liggen (vanwege enge beestjes) kan ik dus niet naar de Starbucks. Pure kwelling! Zo erg dat ik afkickverschijnselen aan het kweken ben!
Maar verder gaat nog steeds de goede kant op. Ik hoef geen gehoortest te doen (vaak noodzakelijk bij deze ab, gezien het gehoorschade kan geven). Maar omdat ik een vieze beestjes bij hem en geïsoleerd moet liggen (en dus ook niet naar de Starbucks toe mag) gaat de test (heel vervelend) niet door. Daarbij komt dat het beestje gekweekt is en gevoelig is voor deze ab. Dus dat gaat (uiteraard) voor.
Dan de hoofdpijjn, die is nog wel aanwezig. Voor de zekerheid een bloedgasje geprikt, om te kijken of ik (weer) stapel. Wordt dus vervolgt.


PS, Ik hoop van harte dat hij NIET achter deze blog komt ;)