Lijntje hier, lijntje daaaaar...

G*dsk*lere, mag ik heel even schelden en vloeken?
Laat ik bij het begin beginnen, das wel zo makkelijk en logisch.

Zo'n 3 weken geleden zat ik in de laatste week van mijn kuur. Ik had wederom een picclijn.
In de vorige blog (klikkk) was te lezen dat, vanwege plaatsgebrek hier, de lijn in het Sophia werd geplaatst. Daar maken ze ipv een gaatje een sneetje (ong 1cm), zonder dit te hechten. Dit zal protocol zijn en normaal gesproken no big poblem, gaat vanzelf weer dicht.
Ware het niet, dat ik nog steeds de bloedverdunners gebruik... Dus je voelt het al probleem al aankomen...
Doordat het bloed langs de wond sijpelde, is dit natuurlijk een heeeerlijke bron van bacteriën, om zich daar lekker uit te leven. Dus om dat te voorkomen liet ik elke dag de pleister vervangen (want ja, ik zag het al gebeuren). Tot ik op een dag zag dat er een gelige puskop in het sneetje zat. De verpleging zei dat het een luchtbel was.. Prima. De dag later werd mij wederom verteld dat het een luchtbel was, nadat ik mijn onrust uitsprak. Nouja, wie ben ik dan nog, toch?
Maar goed, Karma is natuurlijk weer altijd aanwezig en jawel. De dag daarna een heerlijke ontstoken wond.. Maar dat lijntje loopt via mijn arm tot net boven mijn hart, dus ik was op zijn zachts gezegd 'not amused' dat er misschien beestjes een feestje aan het geven waren, bij mijn hart.
Conclusie; lijn moest er 3 dagen voor het einde van de kuur uit. Kweekjes afgenomen, en goddank viel het mee en was het beestje niet de bloedbaan ingekropen, maar netjes op het oppervlak gebleven.

Na dat de lijn eruit ging, ben ik ook weer even een dag thuis geweest. Knuffelen met nichtje, die doorheeft dat ze ookmet spullen kan slaan... En heeeeerlijk weer met z'n alle gegeten, met een overheerlijk toetje. Dit soort kleine dingen mis ik zo enorm. Je kijkt er heel anders naar, als dingen niet meer zo vanzelfsprekend zijn...

Maar toen...
Ondertussen kan ik de conclusie stellen dat mijn longen gewoon verslaafd zijn.
Kan het niet anders concluderen.. Want jawel, na 14 dagen is het weer 's zover (ha, wel 4 dagen langer dan de tegenwoordige 10 dagen die er tussen zitten). De ontstekingswaarden zijn in 4 dagen verdubbeld, waardoor de artsen besloten hebben om er morgen maar weer een lijntje in te gooien.
Dit keer met waarschijnlijk een ab'tje minder, omdat deze tijdens de laatste kuur veel aangedane gehoorschade liet zien, waardoor deze moest stoppen.
Dus fingers crossed dat de combi werkt...

Afijn, life goes on, dus ik stort mijzelf maar gewoon weer op de studie.
Het restant van het vwo dit keer. Ja verklaar me voor gek, maar ik moet toch iets doen hierzo, om mijn gedachte te verzetten.
En deze weken heb ik toetsweek, dus ik 'vermaak' me prima hoor...


Tot zover weer een update