Dag 3

Gisteren vroeg Suzanne of we haar telefoon bij haar achter wilden laten, zodat ze ons kon whappen als ze iets kwijt wilde of wilde vragen. Dit was ook toegestaan door de verpleging, dus hebben we hem goed schoon gemaakt met alcohol en achtergelaten. Ze kon wel zien dat er heeeeel veeeeeel berichtjes voor haar waren, maar ze kon haar ogen niet focussen om ze te lezen.  Ze was heel verwonderd dat er zo meegeleefd werd.

Vannacht kwam er dus een whapje van Suzanne dat de longen co2 aan het stapelen waren en dat de morfine daarom afgebouwd werd en ze iets anders zou krijgen waardoor ze olifanten zou zien ?!?!?
Dus hebben we voor de zekerheid maar even met de ic gebeld, want dit was zo vaag.
Het bleek dat doordat de nieren niet zo heel goed werkten er te veel morfine en afvalstoffen in haar lichaam bleven, waardoor ze toch wel erg suf was en daardoor heel oppervlakkig (zoals vanouds) ging ademen en daardoor kon de gaswisseling niet goed verlopen. Besloten was nog geen ander middel te geven, maar de morfine te verlagen. Het was niets om zorgen over te hebben.

Afijn, om half zes kregen we weer een whapje van Suzanne, nu of we "de tumtummetjes mee willen nemen want ik mag/moet eten ;-) " en of we de telefoonoplader wilden meenemen. Wauw, dat is fijn, dachten wij, ze mag al vast eten, dus op naar de AH-to-go voor de tumtums.

Bij aankomst op de ic bleek dus van vast voedsel nog geen sprake, maar ze was er hevig van overtuigd dat de verpleegkundige gezegd had dat ze een snoepje mocht. We zullen het maar aan de morfine wijten. Ze heeft nu trouwens een morfinepompje dat ze zelf naar behoefte kan bedienen. Ze wil er zelf zo snel mogelijk vanaf omdat ze er zo suf van is.

Inmiddels heeft ze vandaag wel al 2x 10 minuten op de stoel gezeten. Dat was erg vermoeiend en deed veel pijn, niet in de laatste plaats door de drains die gingen "hangen". Maar ze heeft het hem toch maar weer geflikt.

p.s. Suzanne kan de telefoon echt nog niet opnemen en geen whapjes lezen en beantwoorden