An another side of dating...

Wie bekend is in ziekenhuisland, weet ook dat er vele afspraken gepland zijn. Doktertje hier, cootje daar… Date's noem ik het maar tegenwoordig.
Ach en sinds ze een Starbucks in het ziekenhuis hebben kom ik trouw mijn afspraken na. Sinds kort vraag ik bij elke vervolgafspraak of ze niet alle afspraken op 1 dag willen plannen. Dan kan ik tenminste een x aantal keer per week naar de Starbucks…

Maargoed er zitten natuurlijk ook slechte ‘dates’ tussen. Zoals met de transdok.
Het zijn by farrrr de vreselijkste dates die je je kan voorstellen. Het is geen slechte man hoor, zeker niet. Alleen eerlijk. Té eerlijk. En dat is goed, zeggen ze. Voor mij.
Maar elke keer weer, word ik met mijn neus op feiten gedrukt die ik dus ècht ff anders zie.
We hebben altijd discussie, het is net een relatie. Alleen derf ik het keer op keer het onderspit.  En de regel dat vrouwen altijd gelijk hebben, kwam geloof ik niet in zijn studie voor… En daarbij heeft hij niet eens blauwe ogen. (Of wel? Geen idee eigenlijk…)

Een paar maanden geleden had ik dus een ‘date’ met mijn transdok.
Afijn, het is 8.30 uur(!) en gewapend met een Starbucks loop ik achter hem aan, naar de achterste spreekkamer.
En zoals elke ‘date’ liep ook deze date op een discussie uit. Dit keer over dè lijst.
Ohhhhh Suus, ik word zòòòòòò MOE van jou. Moet ik je soms wéér allemaal vertellen waar ik, als arts, bang voor ben? Wat de worst case scenario’s zijn? En wat jou labwaarden/foto’s mij laten zien? Ondertussen gooit meneer er nog wat medische termen door heen, om zijn verhaal wat indrukwekkender over te laten komen. Maar ik weet dat ze enger klinken dan dat ze zijn.
Na een hele hoop woorden heen en weer, was ik er klaar mee. Hij heeft gelijk. En ik kan deze discussie met hem, as usual, never nooit winnen.

“Oké goed. Ik geef me over”. Zijn de letterlijke woorden die ik tegen hem zeg. Ik kan dit niet winnen. Jouw woord, tegen de mijne. We krijgen weer dezelfde riedeltjes dat ik verstandelijk gezien heul goed weet wat nodig is, maar mentaal toch net ff iets anders in elkaar zit. Dat botst. En daar word IK dus moe van, vertel ik ‘m.
Maar okè, zoals ik zei; ik geef me over. Op 1 voorwaarde. Het gebeurt op mijn manier. Als we het doen, dan doen we het gewoon anders dan normaal…

En op dat moment had ik een briljant idee. Natuurlijk had ik allang in mijn hoofd hoe zoiets moest zijn als je zelf zou kunnen vertellen hoe zoiets moet gaan. En ik besloot de stoute schoenen aan te trekken. Mijn ‘wishlist’ kwam ter sprake...

Ik: Okè dok, je hebt ‘gewonnen’, maar ik heb nog wel een paar puntjes. Of noem het maar eisen.
Dok: Oké, roep maar. Ik zal kijken wat ik voor je kan doen, om het voor jou zo makkelijk te maken.
-- Hah yeah, daar gaan we  -dacht ik--
Ik: Ik wil een normale ambulance, geen lijkenwagen (je weet wel zo’n lelijke ambu)
Dok: Prima Suus, al kan ik dat niet beloven
Ik: Ik wil 2 broeders aan boord, dus gèèn vrouwen want die zijn altijd vervelend… Anders ga ik echt  niet mee!
Dok: Prima Suus, kunnen we regelen
-- Perplex denk ik;  oké we gooien er een onmogelijke stap bovenop…
Ik: Ik wil door de McDrive
Dok: (Schiet in de lach..) Prima Suus, al mag je niet eten, want je moet nuchter blijven
-Whaaaaaaah!! Maar we gaan door-
Ik: Ik wil minimaal 5 rondjes rijden over het Fortuynplein, MET zwaailicht en alle andere toeters en bellen
Dok: Prima Suus, gaan we regelen
-- What the *** straks wordt het nog one big party!
Ik: En als laatste wil ik dat er foto's gemaakt worden van mijn operatie. Ik bedoel, ik wil dan wel mijzelf een keer van binnen zien.
Dok: Prima Suus, geef maar een fototoestel mee...

Het is even stil in de kamer.
Nadat ik een beetje van de shock bekomen was, want mennn ik had natuurlijk niet verwacht dat dit allemaal kon, vroeg ik toch nog een laatste lugubere vraag:

Ohh en ik kan de oude zeker niet op sterk water meekrijgen? Voor in de boekenkast…?
Dok: Haha, nee Suus, dat kunnen we niet regelen.

Een paar minuten later loop ik redelijk geshockeerd de spreekkamer uit. Niet alleen vanwege het feit dat mijn ‘wishlist’ zonder enige discussie zomaar is goedgekeurd. Maar ook dat een date met deze man zo slecht nog niet is. Ik denk dat hij het ook gezellig vond, want we hebben een vervolgdate afgesproken…
Vol op de automatische piloot loop ik door de centrale hal. Totaal de verkeerde kant op. Ik moet namelijk naar de garage. Ik beland wederom bij de Starbucks en bestel een grote koffie mocca. Dat had ik na deze date wel nodig…

Ps; Jullie snappen natuurlijk wel dat het geen kwestie van een spelletje is, wie er wel of niet gewonnen heeft.  Maar  soms moet je een beetje luchtig blijven. In de breedste zin van het woord… ;)