Soms, heel soms, mag je stomme zinnen gebruiken...

Elk nadeel heeft zo zijn voordeel. Want hoe vaker ik (zeeeer ongewild) in de patiëntenrol kruip, hoe meer begrip ik krijg voor bepaalde (ziekte) omstandigheden. En dus ook begrijp hoe mensen zich voelen. Bijvoorbeeld hoe ongelofelijk *** een simpele keelpijn kan zijn. Of een snotneus.

Alleen soms gebruiken mensen in deze omstandigheden bepaalde zinnen, zeker in de zorg, daar krijg ik gewoon een 'chickenskin' van.
Eén van die irritante zinnen is; "Ja, maar daar betaaaaal ik toch voor?'' En deze zin wordt meestal gebruikt als men iets niet krijgt wat hij wil/verwacht...

En jawel, nu ik dus weer in dit zeer luxueuze hotel (minstens 2 sterren én all inclusive) verblijf, en dus ook wéér (gedwongen) in de patiëntenrol ben gekropen, vond ik dat ik deze zin ook maar moest gaan gebruiken, wanneer ik iets niet voor elkaar krijg!

Gisteren kwam de diëtiste langs... Altijd feest. Want zij heeft het alleen maar over calorieën, calorieën en uiteraard calorieën. Dus na een gesprek over wat calorieën-cijfertjes enzo, had ik ineens een sùbliem idee, al zeg ik het zelf.
"Zeg diëtiste, jij wilt toch dat ik hier word vetgemest? Nou ik heb vernomen dat er een Starbucks hier beneden zit en dat is natuurlijk 1 grote calorieënbom...''
Ze zit even na te denken en tot mijn grote schrik biecht zij op dat zij er altijd voorbij loopt en er dus nog NOOIT eentje geprobeerd heeft. Nouuu hoe kun je dààr nu voorbij lopen, denk ik en ik verklaar haar voor gek. Maar ik ga verder met mijn plan...
" Nou uh, kun jij niet even met de dokter in conclaaf gaan over dat stomme isoleer beleid.. Want ik moet toch aankomen, daar kan de Starbucks mij het beste mee helpen. En dan speciaal voor jou neem ik er slagroom bij, voor de calorietjes zeg maar''.
En ineens word ik keihard uitgelachen. ''Hahahaha, ik begrijp waar je heen wilt, maar dat kan ik niet voor je regelen''..
"Nou oké, bedankt en was gezellig. En niet zeuren als ik deze week ben afgevallen!''
En op dat moment, gaat dat ene stomme zinnetje door mij heen...


5 Minuten later komt mijn 'privépersoneel' binnen. My favorite one, dit keer. Ik had niet eens op de bel gedrukt. Maar het kwam goed uit dat zij er was. Ik wilde wel eens weten of zij dan misschien bereidt was om even een Starbucks te gaan halen. Het antwoord was: Nee.
Gewoon Nee!
En toen kwam het moment dat ik dat ene stomme zinnetje niet alleen dacht, maar ook gewoon zei.. "Luister, ik betaal voor dit zonnige vakantieoord €1000,- per nacht (ja, per nacht ja) inclusief privépersoneel, wasservice, 'voedsel' en roomservice. En mijn 'privépersoneel' weigert gewoon een Starbucks te gaan halen? Absurd!
"Ja, dat staat niet in mijn arbeidsvoorwaarden'' antwoordt ze doodleuk.
En als ik antwoord met de zin dat het tegenwoordig in het basispakket hoort, word ik bijna op een andere afdeling gegooid...
Nou die 'favorite one' is dus gedegradeerd, das logisch!

Blijkbaar ben ik dus ook zo'n patiënt, dat wanneer ik iets niet voor elkaar krijg dan roep ik uit onmacht "Maar daar betaaaaal ik toch vooohoooor!" Ondanks dat ik van te voren wist, dat dit soort zinnen niet werken om uiteindelijk iets voor elkaar te krijgen. Maar ach, het was het proberen waard :-)

Uiteindelijk is mijn bezoek maar een Starbucks gaan halen, want ik was natuurlijk mega-zielig!
Many thanks to mam en Annemarie!

En dat bracht mij gelijk even terug op het uitermate slimme idee van Judith, op de vorige blog...
Helaas ben ik genoodzaakt om entree te vragen als jullie op bezoek komen...
En geen geld, want ik kan de Starbucks nu toch niet spekken. Maar om toch die omzetcijfers hoog te houden, vraag ik als entree; graag een kleine koffie mokka, ZONDER slagroom. Speciaal voor de diëtiste ;)

En nu niet allemaal spontaan wegblijven hé, dan moet ik alsnog afkicken ;)