Examenstress

Het is weer even geleden, maar ik was dan ook heel even druk hier.
Het klink bijna raar. Hoe kan je nou druk zijn in het ziekenhuis?
Nou, dat kan makkelijk, als je zo gek bent om, net als ik, te besluiten om eindexamens in het ziekenhuis te gaan maken...
Het was al vrij snel duidelijk dat ik niet thuis zou zijn als mijn examens begonnen. En ik peinsde er niet over om nòg een jaar op de havo te blijven, dus een mail naar de examencommissie was dan ook zo geschreven.
En tot mijn verbazing was het nog mogelijk. Ze kwamen immers ook wel eens in gevangenissen... (Ja dat geloof ik graag, als je ziet met wat voor 'lieverds' ik op school zit...).

De bedoeling was dat ik de examens op dezelfde dag en tijd zou maken al de gewone examens (logisch, anders kon ik zo alle antwoorden gaan leren) en er zou iemand 3(!) uur lang toezicht houden.
Aiiiih dacht ik, dan gaat die persoon zeker 3 uur lang alleen maar zitten staren naar me, terwijl ik daar zit te zwoegen.
Gelukkig bleek al snel dat het verre weg van dat was. Zij zat wel naast mij, maar deed gewoon haar eigen dingetje.
Ik mocht ook gewoon pauze's houden wanneer ik wilde, want de concentratie was natuurlijk wel even anders dan normaal...Maar ik draaide gewoon de zuurstof even wat hoger (TIP) en gaaaaaan met die hessess ;)

Sommige weten nog steeds niet welk niveau ik nou aan het doen ben, dat is ook heel ingewikkeld want ik doe graag alles een beetje anders en door elkaar. Dit jaar doe ik mijn 2 laatste vakken van de havo en ik be alvast gestart met vwo (omdat ik al vakken op de havo had afgerond vorig jaar).
Dit jaar had ik 4 examens te gaan, 3 in het eerste tijdvak en 1 kon ik (vanwege de medische shizzle) naar het derde tijdvak verschuiven, omdat deze anders erg snel achter elkaar vielen.

Ik begon de examens met wiskunde (havo).
Hij was zo makkelijk, dat ik hem verpest heb.
Ken je dat, je wéét gewoon dat 1+1=2 is, maar tóch krijg je het voor elkaar om te twijfelen of het dan toch niet 3 kan zijn. Zo ging het hele examen. Het kon toch niet waar zijn, dat dít een havo-examen was. Helaas ik ben er dus ingetrapt. Dus die is nog even spannend.

Mijn 2e examen was scheikunde (havo).
En in 1 van mijn vorige blogs was te lezen dat ik naar de examencursus van Leiden ben geweest.
Nou, dat heeft wel zijn vruchten afgeworpen hoor.
Ik stond voordat ik aan de cursus begon gemiddeld een 3. Ik begreep geen fluit van al die atomen/moleculen en andere onzin. Na deze cursus ging het bekende lichtje branden en ik haalde voor zowel mijn 3e toets als mijn herkansing een ruime 6. Dus mijn gemiddelde was weer wat opgekrikt. Nog geen 10 natuurlijk, maar ook geen 3 meer. En ik snapte het uiteindelijk ook nog...
Dus ik ging vol goede moed het examen in. En wat was ik opgelucht toen ik zag dat er heel veel reactievergelijkingen gevraagd werden. Dat is gewoon puur puzzelen. En dat was dan ook een puntenpakker. Dat moet dus wel goedzitten...

Daarna kwam mijn (voorlopig) laatste examen; Engels (vwo)
En mijn havo-examen Engels was al een drama. Stomme teksten over stomme onderwerpen die mij echt niet lagen. En daar dus ook een mager 6je wist uit te persen. Dus ik vreesde al voor dit examen.
Maar goed, ik wilde het graag doen, misschien viel het mee en was ik er van af.
En dit keer was Karma een keer op vakantie ofzo, want hij was easyyyy (om in Engelse taal te blijven).
De teksten waren leuk en interessant (o.a 2 medische, 1 natuur) en de vragen waren duidelijk gesteld, dat is namelijk ook nog wel 's de vraag, dat je denkt; Wat moeten ze van me?
Bij het nakijken, bleek dan ook dat ik 40 van de 49 sowieso heb gehaald.... Dus dat is iets meer als een 6je toch?

Maar toen zat ik met een 'dilemmaatje', want ik was erop bedacht dat ik Engels zou moeten herkansen.
Ik heb namelijk gewoon recht op herkansing, dus die gaan we pakken ook.
Maar om nu Engels te gaan herkansen, dat is zonde van mijn tijd.
Dus toen bedacht ik mij van de week, dat ik dan maar het examen dat ik eigenlijk in het derde tijdvak zou gaan volgen, verschuif naar het tweede tijdvak. Ben ik er maar vanaf en heb ik hier in elk geval nog even wat te doen ;)

Nog 2,5 week, dan weten we of de vlag uit kan ja of nee..

Medisch gezien kan de vlag helaas nog niet uit.
Het gaat al wel wat beter. Althans, ik probeer wat uren zonder beademing te pakken.
De labwaardes blijven stabiel, dus de antibiotica die ik vernevel is tot nu toe een goede middenweg.
Gisteren was het even spannend, want na het aftappen van bloed was mijn pac (inwendig infuus) niet meer door te spuiten. Na 3x een nieuwe naald geprikt te hebben, kwam mijn redder in nood (nee, geen Co met blue eyes of witte jas) mijn pac redden. Dus hij doet het weer.
Over 'het naar huis gaan' wordt heel mysterisch gedaan. Ik krijg geen duidelijk antwoord, maar dat komt waarschijnlijk omdat de dokters ook niets concreets kunnen zeggen, vanwege het onduidelijke lichaam van mij, met al die gekke fratsen.

Ook hadden we een klein feestje deze week;
Afgelopen weekend vierde mijn oma haar 92e verjaardag en ik wilde daar dolgraag bij zijn.
Maar dat was natuurlijk een probleem, ik zat hier, met beademing en alle rompslomp.
Maar pap heeft me gehaald, alle spullen mee en maar zien hoe en hoelang ik het zou volhouden.
De beademing bleef af. Dat was echt not-done. Oke als het écht moest, dan had ik 'm opgedaan, maar ondanks luid proces van de longen heb ik het 5 uur zonder weten te doen.
Maargoed ik mocht dan ook alleen maar zitten. Want hoewel ruim de helft van het gezelschap boven de 70 jaar was, was ik de enige die zich moest laten voortduwen door een stomme rolstoel. Manman, dat was wel even een 'issue' voor mij, want daar zag ik zo tegenop. Maar ik deed mijn trots opzij en kwam daar voor oma.
En wat was ik blij dat ik ben gegaan. Achteraf redelijk kapot, maar ik heb genoten van de 'vrijheid' haha.

Tot zover weer, ik duik mijn boeken weer in...