De afgelopen maand

Zo het is weer even tijd voor een update'je

In de vorige blog was te lezen dat er een stootkuurtje Prednison nodig was vanwege het a-woord.
Deze was door de dokter min of meer 'bewust' veroorzaakt, omdat de anti-afstotingsmiddelen mijn nieren om zeep hielpen. Zij moest de nieren dus even redden en daarom heeft ze deze medicatie verlaagd. Maar dat vonden de longen weer niet leuk, waardoor deze een afstotingsreactie veroorzaakten.
Na 3 dagen doelloos in het ziekenhuis liggen, mocht ik weer naar huis.
En die 3 dagen voelde langer dan die 10 maanden. Omdat ik dit keer wist wanneer ik naar huis mocht én omdat ik mij gewoon kiplekker voelde.

De week daarna mocht ik weer terug voor controle. De longfunctie steeg weer en er zat een algehele stijgende lijn in qua andere waarden. Ook mijn nieren waren weer een beetje bijgetrokken. Dit alles had en heeft tijd nodig.

Nu 3 weken later, mocht ik mij vanmorgen weer melden bij de dokter.
Ik kwam de parkeergarage ingereden en voor het eerst sinds heugenis gewoon o-veral parkeerplek. Het was nog vroeg, misschien dat dat het was... En omdat het nog zo vroeg was, reed ik klakkeloos naar de invalidenplekken. Daar aangekomen, word ik betrapt door de dokter zelf, dat ik op die plek ging staan. Achteraf vond zij het meer dan logisch, ik wat minder haha.
Afijn, ik was vet te vroeg, omdat ik mijn broertje naar z'n werk bracht. Ik besloot om maar eerst te gaan prikken, das altijd een hels karwei. Dit keer deden ze de 5 buisjes afnemen via een vingerprik, want venapuncties zijn drama. En geloof het of niet, maar met 1 vingerprik had zij meer dan genoeg bloed tevoorschijn gekregen, om die buisjes te vullen. Scheelde mij weer 3 blauwe plekken :)

Toen besloot ik om maar naar de Starbucks te gaan, die gelukkig vroeg open was. (Had ik al gezegd dat het erg vroeg was vanmorgen, haha)
Koffie'tje, krantje en (wederom) leuk uitzicht, een goed begin van de ochtend. Na een uurtje ging ik maar naar de longfunctie. Deze was ietsiepietsie minder, maar dat kwam doordat er een nieuwe assistent was en hij ging niet voor de hoogste waarde, maar voor de mooiste curve.

Vervolgens naar de poli, voor m'n date met de dokter. Die was wederom zeer tevreden.
De pred mag afgebouwd worden en de longen klonken ook super.
Maar toen kwam de bloeddrukmeter tevoorschijn. Dit was wel even een issue'tje.  Door de hoge dosering pred is de bloeddruk gestegen naar 188/120 (daar waar 120/80 normaal is).
Gelukkig was de echo van het hart (die tijdens de opname gemaakt is) goed en wijst dit echt op bijwerkingen van de pred. Er wordt voor de zekerheid een 24-uursmeting gedaan om te kijken hoe de bloeddruk zich over een hele dag gedraagt. Wordt vervolgd...
Overigens was de saturatie 98% En wat ik ook doe, deze gaat gewoon niet naar beneden. Zo raar om te zien, want 'vroeger' zat deze alleen maar onder de 90% en bij de minst geringste inspanning daalde die zienderogen incl. blauwe lippen (met of zonder lippenstift, de blauwe kleur kwam er gewoon doorheen). Ook was mijn hartslag heel rustig, waarop de dokter zei; "Wow Suus, je hebt wel een goede conditie zeg, dat zie ik aan je hartslag". Ik moest mijn best doen om haar niet uit te lachen haha ;-)

Verder denk ik dat de dokter even een overdosis heeft van me, want ik mag dit keer gewoon 2 hele weken wegblijven, hopppa. Heel blij mee, anderzijds ook wel een beetje eng vanwege de afgelopen weken, maar zij heeft 100% vertrouwen, dus dan moet ik dat ook maar hebben.

Wel is het nog de bedoeling dat ik naar dat ene specialisme ga, waarvan ik altijd had gehoopt die te mijden; de gynaecoloog.
Dit is nodig vanwege de embolie die ik vorig jaar april gehad heb. Hierdoor mag ik geen anticonceptiepil meer of iets dergelijks geïmplanteerd krijgen, zoals een spiraaltje, dit hebben de artsen liever niet. Dus over dit 'probleempje' mag deze dokter zich buigen...


Oh en dan nog even ander nieuws.... Het belangrijkste nieuws misschien wel;
Vanaf maandag ga ik weer WERKEN.
Je kan me echt opvegen van geluk de laatste tijd.